Polcon 2013 za nami - preview

Jeszcze chwilę potrwa, zanim uda mi się zebrać i napisać reportaż z tych trzech dni polconowych, w czasie których byłam na konwencie (niestety, bez soboty, a więc i Gali Zajdlowej). Jako mały aperitif proponuję Wam więc kilka słów Klaudii "Foki" Heintze – jednej z najbardziej znanych i rozpoznawanych osób w fandomie, prezes Śląskiego Klubu Fantastyki (która, swoją drogą prowadzi również bloga: http://www.sabbathofsenses.com/). Oddaję głos Foce:

"Ludzie albo hejtują Polcon, albo usiłują go niemiłosiernie pudrować. Obu opcji nie pojmuję.
Owszem, Polcon 2013 to była jedna z najgorzej zorganizowanych imprez, na jakich byłam w ostatnich latach. Ale to wrażenie nie wynika z tego, że była zła obiektywnie, tylko z tego, jak wysoko wywindowaliśmy poziom organizacji tego typu spędów przez ostatnie lata. Niewiele jesteśmy w stanie wybaczyć... Szczególnie kiedy do głównego koordynatora nie można się dodzwonić przez cały czas trwania imprezy, nawet kiedy kurnik naprawdę zaczyna płonąć.
Nie możemy jednak zapominać, że organizatorzy wpakowali w Polcon mnóstwo pracy, serca i dobrej woli. Nie przekreślajmy tego, że program był dobry (pomimo wpadek, a raczej wypadek), że lokalizacja była świetna, że jak już brakło szkoły, to ktoś jej w panice poszukał. Nie negujmy tego, że znakomita większość organizatorów była nie tylko zaangażowana, ale też po prostu miła. Nie zapominajmy o tym, że gala Zajdlowa odbyła się w sali nie tylko zdolnej pomieścić wszystkich chętnych, ale też prestiżowej. I że zaczęła się punktualnie. Doceńmy drobiazgi: że identy się nie zrywały, opaski były ładne, barek na terenie uczelni był otwarty, a orgowie narysowali na chodnikach strzałki jak w podchodach. To nie jest sarkazm - to jest fajny pomysł. A na pewno lepszy, niż brak oznaczeń.
Widzę wpadki, ale też doceniam i szanuję pracę orgów. Zawsze.
Konkluzja jest taka - pora na progres. Na dzielenie się doświadczeniami, na uświadomienie sobie, że fandom nie dzieli się na "nas" i "Was"; że wszyscy dmuchamy w tę samą trąbę. Może to właśnie dzięki tym wpadkom wykluwająca się od lat idea bliskiej i stałej współpracy ponadklubowej i ponadterytorialnej wreszcie zaczęła przybierać formę realnego przedsięwzięcia. I być może właśnie rodzi się najpiękniejsza idea ostatnich lat: fandom, w którym będziemy potrafili nie tylko wyciągnąć rękę, ale też wyciągniętą rękę przyjąć."