Stary wiersz - ma już z pięć lat, ale ostatnio go odgrzebałam, szukając jakiejś poezji do powieści, nad którą pracuję. Za jakiś czas prześlę Wam również wiersz zainspirowany "Diuną".
Dlaczego życie bywa czasem takie wkurzające?
Na niebie przecież ciągle świeci to samo słońce.
To samo słońce na radości i smutki,
Czy dzień długi jest akurat, czy też krótki.
Dlaczego zawsze, gdy już się uśmiecham,
Ktoś musi mnie zdenerwować? Jak kocham,
Gdy ktoś mnie wyprowadza z równowagi,
Gdy jednym słowem, czy gestem sprowadza humor taki,
Że mam ochotę roznieść świat cały
Wokoło mnie i zostawić tylko ten kawałek mały,
Na którym stoję.
Dlaczego się boję?
Dlaczego zawsze dokoła mnie wszyscy
Wiedzą lepiej, co dla mnie najlepsze. Myśli
Krążą, wirują, dryfują wokół tego,
A jednak nigdy nie potrafię stwierdzić, dlaczego
Jakbym o sobie decydować nie umiała sama –
Tylko zawsze wie lepiej ode mnie mama,
Tata, czy ciotka, czy sąsiad zza ściany…
Przecież jestem dorosła Od dziś dla odmiany
Ja podejmuję decyzję, ja mówię, co robię –
Pracuję, śpię, czytam, odpoczywam sobie.
I nikt już od dzisiaj mi marudzić nie będzie
Planu na moje życie, ja przędę
Pajęczynę, po której będę chodziła
I co robić będę chciała – to będę robiła!
Podoba mi się :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
Usuń